علائم نگران کننده ای ارسال می شود.

واقعا در شرایط حساسی هستیم. چرا؟ چون مخالفان دولت نمی خواهند که دولت روحانی در سیاست خارجی و پسا برجام موفق شود. به نشانه های زیر توجه کنید:
۱) یک روز سفارت اتش می زنند،
۲) روی پیشرفت صنایع نظامی تبلیغات تحریک آمیز می کنند،
۳) بجای اینکه وزیر خارجه به بحرین نامه بنویسد یک مقام نظامی نامه می نویسد،
۴) مقامات نظامی رسما اعلام می کنند ما نمی خواهیم یک کشور نرمال در جهان باشیم،
۵)در لبنان مصاحبه ای انجام می شود که محبوب ترین شخصیت جهان عرب ( در برابر اسراییل) به شخصیت جیره خوار ایران معرفی می شود.
۶) چرا نباید محبوب ترین و بی آزارترین شخصیت فرهنگی ـ سیاسی ایران ( محمد خاتمی) بتواند در یک برنامه معمولی فرهنگی شرکت کند و از حضور او ممانعت می کنند.
۷) چرا نباید روزنه امیدی پس از انتخابات ۹۴ در رفع حصر سه شخصیت مورد احترام مردم سو سو کند؟
▫️این مخالفان دولت برای چه چنین به منافع ملی ضربه می زنند؟ می توان حدسهای زیر را مطرح کرد:
۱) منافع ملی برای مخالفان دولت این است که روحانی در افکار عمومی موفق نشود و خود را برای دوره دوم ریاست جمهوری آماده نکند. برود پی کارش به سلامت.
۲) مساله مهم مخالفان دولت موضوع جانشینی است. لذا برای آنها منافع ملی یا کاهش بحران اقتصادی مردم در اولویت نیست. برای آنها مهم این است که در جامعه سیاسی ایران اساسا شخصییت های سیاسی تعادل بخش مثل خاتمی، هاشمی، روحانی، محصورین و دیگران نباید در میان مردم مطرح باشند. تا مخالفان دولت در موقع مقتضی راحت تر بتوانند موضوع جانشینی را از سر بگذرانند.
۳) متاسفانه مخالفان سازمان یافته دولت برای اقدامات ضد منافع ملی فوق توجیه ایدئولوژیک هم درست کرده اند و می گویند ما داریم پروژه جهانی انقلاب اسلامی را پیش می بریم. و خودمان را مثل اصلاح طلبان و روحانی معطل اندیشه غربی تقویت ملت ـ دولت ایران و ضرورت تعامل با جهان نمی کنیم.
از دو فراز فوق چه درسی می توان گرفت؟
۱) اول اینکه در سال ۹۵ و ۹۶ هوشیاری دلسوزان کشور باید بالا باشد. جامعه سیاسی در دوره حساسی است.
۲) وظائف دوراندیشانه اصلاح طلبان و فراکسیون امید خیلی مهم است. مخالفان دولت یک لحظه از ایجاد اختلاف میان اصلاح طلبان، اعتدالگرایان و اصول گرایان میانه رو غفلت نمی کنند. یک لحظه از ایجاد اختلاف میان فراکسیون امید با اعتدالی ها غفلت نمی کنند.
۳) همه دلسوزان باید به رغم مخالفت های سازمان یافته فوق در یک تعامل (حمایت سازنده و اصلاح گرانه) جدی از دولت و مجلس غیر تندرو دفاع کنیم.
۴) کار ما با افکار عمومی کار سختی است. زیرا کثیری از مردم از دولت روحانی بهبود اقتصادی می خواهند، ولی از آن طرف مخالفان دولت از یک طرف کارشکنی اساسی علیه دولت می کنند ( که اشاره شد) و از طرف دیگر در رسانه های خود به دنبال تحریک احساسات و عواطف مردم علیه دولت هستند.
۵) دلسوزان کشور تا اطلاع ثانوی با توجه به حساسیت های جامعه سیاسی ایران اولا از تک نوازی بپرهیزند و ثانیا به پیامدهای اقدامات خود ( که بتواند مورد سو استفاده مخالفان دولت قرار بگیرد) فوق العاده حساس باشند. چون اهداف اصلاح طلبی ( مثل تقویت دموکراسی در این شرایط حساس خاورمیانه) واقعا مثل حمل بار شیشه است. یک خطا و ضربه می تواند شیشه سالمی در بار کاروان اصلاحات باقی نگذارد.