ظرفی که از داخلش «من و تو » بیرون می‌آید
❇️متاسفانه صدا و سیمای ج.ا، رسانه دربرگیرنده ایرانیان نیست. جمهوری‌اسلامی می‌توانست تکثر رسانه‌های صوتی تصویری را بپذیرد، که نپذیرفت. خصوصا گرایش حکومت اسلامی در جمهوری اسلامی تکثر رسانه‌ای را نقطه مقابل حقانیت گفتمانی خود می‌داند.
❇️حتی جمهوری اسلامی می‌توانست صدا و سیما را در انحصار خود قرار دهد ولی به رسانه‌های صوتی و تصویری جامعه مدنی اجازه تنفس دهد (پذیرش تلویزیون خصوصی مثل ترکیه)، که چنین اجازه‌ای هم نداد. حتی به کروبی هم اجازه تاسیس یک تلویزیون نداد.
❇️همچنین جمهوری‌اسلامی دو دهه هست که با فراینده‌های توسعه مخالفت می‌کند (بهترین دلیل این مخالفت شکست سند چشم‌انداز بیست‌ساله است) و تاکید بر تقویت شبکه بازدارندگی را اصل و کافی می‌داند.
❇️در چنین بستر و ظرفی که در بالا اشاره شد، راست افراطی جهانی و سلطنت‌طلبان (و دشمنان ایران بزرگ و ج.ا)، هم به ابزار رسانه برای رویایی با ج.ا متوسل شدند-به اصطلاح پول‌هایشان را حرام نکردند و جای موثری خرج کردند. یکی از این رسانه ها «من و تو» بود. به نظر من «من و تو» (و ایران اینترنشنال) نتوانستند رژیم جمهوری اسلامی را سرنگون کنند ولی در تامین پاره‌ای از اهداف در میان بخش‌هایی از جامعه موثر بوده اند. مثل این‌که:
١-انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی را کار یک عده افراد تندروی مذهبی و زبان‌نفهم معرفی کردند و تلاش کردند به بخش‌هایی از جامعه این ایده را بقبولانند. (چه کسی سه دهه پیش فکر می‌کرد نام پهلوی در کفت خیابان‌ها برده شود.)
٢-این که جا بیاندازند رژیم پهلوی موتور اصلی توسعه ایران بوده ولی تندروهای مذهبی نگذاشتند. لذا ادعا کردند راه نجات ایران تقویت «توسعه سیاسی» نیست بلکه بازگشت به سلطنت پهلوی است. (چه کسی سه دهه پیش فکر می‌کرد یک روزی بازگشت پهلوی راه حل ایران باشد و روشنفکرانی دلشکسته برای آن بوق بزنند.)
❇️به نظر می‌رسد تا وقتی وضع فوق‌الذکر و انحصاری رسانه‌ای در ایران هست، مخالفان ج.ا می‌توانند از میان سرنگونی‌طلبان برای راه‌اندازی تلویزیون‌هایی مثل من و تو یارگیری کنند. ضمنا من باور ندارم «من و تو» تعطیل می‌شود. بیشتر نوعی بازار‌آرایی برای تامین مالی است. با نقاب جدید بر می‌گردند مگر ظرف رسانه‌ای ایران تغییر کند-که بعید هست.
❇️ضمنا وضع انحصاری رسانه‌ای فوق الذکر، امکانات فضای مجازی را در مجموع در برابر تبلیغات رسمی صدا‌سیما قرار داده و اعتماد اجتماعی که یکی از ارکان همبستگی اجتماعی است را با اخلال روبرو کرده است. در شرایط فعلی فرد و گروهی در جامعه آبرو ندارد و یک وضع آشفتگی برقرار است (همه خرابند یا به زودی خراب می‌شوند). وجود رسانه‌های حرفه‌ای و متکثر می‌توانست در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی نقش لنگرگاه و تعادل بخش را بازی کند. در چنین وضعیتی بود و هست که «من و تو و ایران‌اینترنشنال» و دیگر کانال‌ها می‌توانند برای بخشی از مخاطب ناراضی ایرانی ابوعطا بخوانند و مخاطب پیدا کنند.
❇️خوشبختانه شبکه‌های اجتماعی در فجازی در کنار کارکرد رسواسازی در نقش ضد سانسور نیز در جامعه ایران (که با انحصار رسانه‌های پرقدرت روبرو است) ظاهر شده اند. بطوریکه الان سرزندگی جامعه مدنی ایران در برابر انحصارگرایی رسانه‌ای و انتخاباتی حکومت حضور همین شبکه‌های اجتماعی و ارتباطی نیم‌بند و موجود است. اگر چنین امکانی در ایران نبود جامعه به لحاظ رسانه‌ای کاملا دوقطبی (وحید جلیلی/ رمضان‌پور) می‌شد و پتانسیل انقلابی جامعه افزایش می‌یافت.
