مصر و غفلت از رژیم‌های مستبد سکولار
دوباره اعتراضات مردمی در جمعه ۲۹/۶/۹۸ در میدان التحریر قاهره در مصر، در صدر اخبار منطقه و جهان قرار گرفت. مردم بصورت خودجوش، غیر سازمانی و حزبی علیه حکومت عبدالفتاح سیسی دست به اعتراض زدند. این اعتراض در ذیل حکومت سرکوبگر سیسی فی‌نفسه اهمیت دارد و نیازمند ارزیابی است. زیرا در گذشته این رژیم سکولار و سرکوبگر سیسی در یک ساعت هزار و پانصد نفر اخوانی مصری را کشته بود و هفتاد هزار نفر را زندانی سیاسی کرده بود.
همه به یاد داریم در جریان کودتای “سیسی” علیه “مرسی” ، ازدحام اعتراضات میدان تحریر و جذابیت کمپین “تمرد”، صرفا به خاطر “سکولاریسم سیسی” در تقابل با وجهه‌ی “اسلام گرا” و “اخوانی” مرسی، مورد توجه برخی نخبگان سیاسی و تحول‌طلبان ایرانی قرار گرفت. کسانی که از حکومت مذهبی ایران به تنگ آمده بودند و در رسانه‌های ماهواره‌ای ایرانی برای سیسی سنگ تمام گذاشتند. این تحول‌طلبان «سیسی» را بر «مرسی» که بر اساس رای مصری‌ها و دموکرتیک انتخاب شده بود، ترجیح دادند! و فکر کردند پس از مرسی دموکراسی به مصر هجوم می‌آورد! اما با روشن شدن بیشتر عیار سکولاریسم استبدادی در حکمرانی سیسی، این تحول‌طلبان ایرانی کمتر حاضر شدند تا در نقد استبداد و فساد دولت مصر و بدبختی مردم، روشنگری کنند و از پخش اخبار اعتراض مردم مصر هم در روزهای اخیر نیز خوداری کردند.
درصورتی‌که دموکراسی‌خواهان ایرانی شایسته است اولا تجربه ی مصر را جدی بگیرند و بدانند استبدادگری فقط شاهی یا مذهبی نیست و استبداد خونین سکولار هم در کمین جوامع خاورمیانه نشسته است. هدف اصلاح‌جویی در ایران حکمرانی دموکراتیک مبتنی بر تفکیک نهاد دولت از نهاد دین است نه حکمرانی استبدادی شاهی یا مذهبی و یا سکولار. و ثانیا اعتراضات خودجوش مردمی و با قرار و مدارها در شبکه‌های اجتماعی علیرغم جذابیت، سرعت عمل و ویژگی غافل گیرکننده‌ای که دارند، در فقدان یک نیروی ملی و اخلاقی و ریشه‌دار و یک خط مشی واقع‌نگرانه، تا چه اندازه می تواند بی‌ثمر باشد. ثالثا رابطه حسنه سیسی با آمریکا فی‌نفسه برای مصر نه دموکراسی آورد و نه حتی توسعه اقتصادی.
